Θαυμαζω τους καλλιτεχνες γιατι εχουν για οιστρο τους την παρουσια σου...επισης τα τριανταφυλλα γιατι πηραν το υπεροχο κοκκινο χρωμα τους απο τις αμετρητες σταγονες του παθους σου....μου αρεσουν τα τοπια γιατι μου θυμιζουν εσενα....με γεμιζουν χαμογελα οι στιγμες που επιθυμω να ζησω μαζι σου....αντικριζω ενα μελλον μεσα στο οποιο περπατας ζωγραφιζοντας με την γοητεια σου την ανοιξη και τον ρομαντισμο ολλων των μουσων της εμπνευσης μου....εισαι ο χορος της σκεψης μου....η αμαζονα του δασους της ψυχης μου....ολλα οσα επιθυμω......τα πλαισιωνεις σε ενα μοναχα θελω μου......ολλα εσυ στον δρομο της ζωης μου...φοβαμαι το αγγιγμα σου..ποσο μαλλον το φιλι σου...θα με παρασυρει σαν ωκεανος και θα παγιδευτω στα διχτυα της σαγηνης σου....μετα θα ειμαι ανημπορος....και ερμαιο των ονειρων σου...!!!