δεν μου αρεσουν οι στιγμες που δεν τις θεριζω...τι νοημα εχει που τις εσπειρα αν δεν μπορω να τις ζησω...θα μοιαζουν με αστερια που μπορω να τα βλεπω παντα απο μακρια.....

μερικες φορες αισθανομαι σαν τον επικουρο.....το προβλημα ειναι οτι στις μερες μας ακομα και τους αληθινους ανθρωπους που ειχε διπλα του στην εποχη του...εμεις τους ψαχνουμε με μεγεθυντικο φακο...σαν μια γλυκια σταγονα ενος κοκκινου κρασιου στο ποτηρι της καρδιας μας...

οταν ξεκιναμε την μερα μας με κλειστα τα ματια της ψυχης μας...πως μπορουμε να ελπιζουμε οτι θα υπαρξουν θετικες στιγμες για εμας??

μερικες φορες μια καλη αληθεια για να φτασει σωστα στον προορισμο της πρεπει να ταξιδεψει πανω σε μια βαρκα ψεματος...

Το ψεμα αποτελει ενα κομματι απο τα παλατια μιας επιπλαστης αληθειας...και τα δυο ειναι το ιδιο πραγμα μονο στο χρωμα αλλαζουν..τι σημασια εχει που το ενα ειναι ποιο μουντο...το αποτελεσμα ειναι το ιδιο!!!

Το ψεμα αποτελει ενα κομματι απο τα παλατια μιας επιπλαστης αληθειας...και τα δυο ειναι το ιδιο πραγμα μονο στο χρωμα αλλαζουν..τι σημασια εχει που το ενα ειναι ποιο μουντο...το αποτελεσμα ειναι το ιδιο!!!Το ψεμα αποτελει ενα κομματι απο τα παλατια μιας επιπλαστης αληθειας...και τα δυο ειναι το ιδιο πραγμα μονο στο χρωμα αλλαζουν..τι σημασια εχει που το ενα ειναι ποιο μουντο...το αποτελεσμα ειναι το ιδιο!!!

Το ψεμα αποτελει ενα κομματι απο τα παλατια μιας επιπλαστης αληθειας...και τα δυο ειναι το ιδιο πραγμα μονο στο χρωμα αλλαζουν..τι σημασια εχει που το ενα ειναι ποιο μουντο...το αποτελεσμα ειναι το ιδιο!!!

τι μπορει να μεινει ορθιο σε μια κοινωνια πτωματων ψυχης, θολων συναισθηματων και φυσικα εξαφανισμενων αξιων;...αναρωτιεμαι...

αυτο που σε κανει να νιωθεις μικροτερος...ειναι να επαναλαμβανεις τα ιδια σφαλματα..

ειναι πολυ ευκολο να χτιζεις παλατια απο ονειρα....ποσο δυσκολο να τα κανεις πραγματικοτητα xωρις αγωνα και υπομονη..

υπαρχει τοση ησυχια που κατανταει εκνευριστικη...μοιαζει με μουσικη διχως ζωντανες νοτες..

Μερικες φορες ο αληθινος πονος φυτρωνει και μεγαλωνει μεσα μας οχι για τις στιγμες που χασαμε...αλλα για αυτες που μας παρουσιαστηκαν και δεν τολμησαμε να τις κερδισουμε...

Αυτος ο οποιος σταματα να αγωνιζεται και εχει ως ελπιδα την τυχη του μοναχα για να πετυχει τους στοχους του...καλυτερα...να ξεκουραστει........

η υποκρισια ειναι ο καλυτερος μανδυας του ψεματος...η αληθεια το σωμα της ψυχης...

οι αξιες δεν κληρονομουνται....ουτε καν ο αταβισμος εχει θεση εδω....

μισω το ψεμα που ξερει να κολυμπαει μεσα σε μια λιμνη αληθειας...εχει τοση οξυδερκεια...για να ειναι ανυπαρκτο!!!!

Αποψε οι στιγμες μου φαινονται αιωνες..δεν φτανει το διχτυ του πνευματος μου για να συγκρατησει την λυσσα τους...αποψε χανω...δεν πειραζει..και οι ηττες μερικες φορες εχουν καποιο κερδος...κι ας συνοδευονται απο τον πονο...

δεν φοβαμαι το σκοταδι...ισως επειδη οι σκεψεις μου αρχικα ηταν σποροι που μεγαλωσαν και ανθισαν μεσα σε αυτο....ισως παλι γιατι απλως η καρδια μου ξερει να μετρα τους χτυπους της και να πηγαινει μπροστα...

Μερικες φορες δυσκολα γινομαι κατανοητος...αυτο το προβλημα ειχε και ο λατρεμενος μου φιλοσοφος ο φριντριχ βιλχελμ νιτσε...οχι οτι εγω ειμαι σαν αυτον θα ηταν ιεροσυλια να εννοουσα κατι τετοιο..ομως ενα πραγμα δεν θα αλλαξει ποτε...η καρδια μου θα χτυπαει μεσα απο τον λογο του....αν γυριζα πισω στον χρονο

θα ηθελα ενα γευμα με τον επικουρο...τι ομορφα τοσο λιτο..λιγο ψωμι ελιες τυρι...μα τοση πνευματικη τροφη...που να βρεις ενα τετοιο μεγαλειο σημερα..που;

Ανοιξα την καρδια μου μα ελειπες εσυ...κοιταξα τα ονειρα μου αλλα απειχες...εψαξα στην ψυχη μου αλλα η παρουσια σου ειχε εξαφανιστει....το πνευμα μου γονατισε μπροστα στην απουσια σου...τοτε μονο καταλαβα οτι στο παζλ του ειναι μου...ολλα τα κομματια τα πηρες μαζι σου....

δυστηχως δεν ξερω ουτε μπορω να κρινω ο ιδιος τα ορια του πνευματος μου....αδυνατον να πετυχω κατι τετοιο...τωρα οσο για τα ορια της ψυχης μου....μοιαζουν με τις αχτινες του ηλιου την ημερα και το σκοταδι την νυχτα...φτανουν παντου....ανευ οριων...

τα συναισθηματα μου μερικες φορες γινονται η αλυσιδα που τυλιγεται αργα και βασανιστικα γυρω απο τα βαρη μου λογω των λαθος επιλογων μου...ας ειναι...θα προχωρησω μπροστα..υπομονη..

μερικες φορες εχω την αισθηση οτι η αληθεια μου μοιαζει με μαστιγιο μπροστα στο ψεμα.....οταν ομως το ψεμα ειναι βουνο γυρω μου...τι να σου κανεις ενα μαστιγιο;..

μερικες φορες εχω την αισθηση οτι η αληθεια μου μοιαζει με μαστιγιο μπροστα στο ψεμα.....οταν ομως το ψεμα ειναι βουνο γυρω μου...τι να σου κανεις ενα μαστιγιο;..

το ψεμα κανει ευκολα την βολτα του γυρω απο μια επιπλαστη αληθεια...μια αληθεια που δεν βασιζεται στο ψεμα μπορει να ριξει τα βελη της στην βαθυτητα των σκεψεων μου;...ισως αν φλερταρε με το πνευμα μου..ποιος ξερει τοτε..

η αισιοδοξια χτιζει παλατια......ομως η πραξη τα εδραιωνει...

οταν τα ονειρα δεν ερχονται σε εμας...παμε εμεις και τα φερνουμε...

 

 

 Ανεμοστροβιλος στο μυαλο μου τα συναισθηματα μου...το παρελθον με χτυπαει αδυσωπυτα...εχω μαθει να προχωραω μπροστα πλεον...θα νικησω...

Περπαταω διπλα σε ονειρα..τοξευω μερικες στιγμες χαρουμενης αυρας που απλωνεται πανω μου σαν συνεφο...περημενω οι ηλιαχτιδες της καρδιας της να φωτισουν τα δυο μου ματια....ποσος αγωνας χρειαζεται για να γινουν η καλυτερη μου παρεα τα συναισθηματα μιας κοπελας...αληθινης...ΑΛΗΘΙΝΗΣ!!!

Τα λαθη του παρελθοντος φορεσαν μαυρους μανδιες και βρισκονται στο κατοπι μου πρεπει να φορεσω την πανοπλια μου και να παρω το σπαθι μου........εφτασε η ωρα για την μεγαλη πνευματικη μαχη...

Ορια δεν υπαρχουν στα ονειρα μας....μονο οι δειλοι βαζουν ορια στις επιθυμιες τους...ομως πολυ ελαχιστοι οι τολμηροι που τις κανουν πραξη..

 Εμπνευση; αληθεια τι θα πει εμπνευση;...δωστε μου παρακαλω ενα κομματι χαρτι και ενα στυλο..και θα σας δειξω αμεσως...τι παει να πει αυτη η λεξη σε ολλο της το μεγαλειο...

Γιατι γραφω;...για να εκφραζω καλυτερα τις σκεψεις μου...γιατι ζω την καθημερινοτητα; για να χτισω πανω της τα ονειρα που προσπαθω να υλοποιησω...

Δεν μπορω να βασανιζω τις σκεψεις μου ουτε να πεθαινω γι αυτες...προτιμω την ηρεμια του πνευματος μου να σκεπαζει τις κενες στιγμες μου...τις δημιουργικες τις χτιζω μονος μου...ας εχω και μια απαιτηση απο το εγω μου...

Η ψυχη ξερει να δεινει μαχες, η καρδια να τις κερδιζει και το πνευμα να ειναι ο οργανωτης και των δυο..

Οταν η βλακεια κραταει το ακοντιο, η εξυπναδα αποχωρει απο το γηπεδο...

Μερικες φορες απορω με τον τροπο που μερικοι ανθρωποι διαχειριζονται την εξυπναδα τους...μοιαζουν με αυτους που ενω διψανε ανοιγουν ενα μπουκαλι γαλα και το δινουν τελικα στον σκυλο τους...

αυτοι που κοιτανε μακρια χανουν πολλα κοντινα πραγματα που εχουν την ιδιοτητα πολλες φορες να τους πανε ακομα μακριτερα...

οταν γκρεμιζονται τα ονειρα μου δεν παραιτουμαι....ανασυγκροτω τις δυναμεις μου...κλεινω το ματι στο χαμογελαστο πνευμα μου..και αρχιζω απο την αρχη..

Τα προσωπεια ειναι πολλα στην εποχη που διανυουμε οι αξιες χαμενες στην αβυσσο των σκεψεων καποιων ρομαντικων...γιατι να ειμαι ενας απο αυτους;;;;;;;!!!!!!

Τα προσωπεια ειναι πολλα στην εποχη που διανυουμε οι αξιες χαμενες στην αβυσσο των σκεψεων καποιων ρομαντικων...γιατι να ειμαι ενας απο αυτους;;;;;;;!!!!!!

Οταν τα συναισθηματα μας ιππευουν τις σκεψεις μας και οι επιθυμιες παιρνουν την σκυταλη της ζωης μας η καρδια μας ειναι η μεγαλη νικητρια!

Καποτε ονειρευομουν στιγμες..τωρα θελω να ζησω μεσα απο τις πραξεις των ονειρων μου...καποτε ζουσα για το αυριο...τωρα ζω για το καθε λεπτο....η ζωη ειναι ωραια...μονο ομως αν την αγαπησεις και μαθεις μεσα απο συτην τις αναμνησεις και τις εμπειριες σου..ποσο σημαντικο ειναι να την εκτιμας...

 Οταν το συναισθημα κυριαρχει στις στιγμες μας..ειναι νικητρια παντοτε η γελαστη καρδια μας...

Ηθελα να ξερα ως ποτε απο την τραπουλα της ζωης θα τραβαω συνεχως τα λαθος χαρτια; Απορω με μενα τελικα και με την τυχη μου........

Οταν οι στιγμες γινονται εμποδιο στα ονειρα μας παυουμε να ονειρευομαστε και διασχιζουμε τις στιγμες....

Μερικες φορες δεν ειμαι συγουρος για την δυναμη της προσπαθειας οταν η υπομονη και η επιμονη εγκαταλειπουν....ομως η ψυχη μου εχει αλλη γνωμη...πως να της αρνηθω λοιπον;

Η προσπαθεια σαν λεξη κριβει τοσο βαθια νοηματα που αν κανεις μπει στην διαδικασια να την αναλυσει θα χαμογελασει απο ευτυχια με το τι μπορει να του προσφερει αν την ακολουθησει....

Οταν σε ξεγελανε καποιες στιγμες που εζησες να μην ξεχνας οτι πρεπει να χαμογελας για αυτες που σε περημενουν για να σου προσφερουν στιγμες γεματες ευτυχια...

Οταν ενας καλλιτεχνης δημιουργει σωπαινω και τον παρακολουθω......οταν το πνευμα μου μιλαει η ψυχη μου κανει το ιδιο...

εχω μαθει να ονειρευομαι....ποτε ομως χωρις ταυτοχρονως να προσπαθω κι ολλας....το ενα χωρις το αλλο αποτελει μια καλπικη λιρα.....τι να την κανω?

οποιος εκτιμαει τον εαυτο του.....σαν παρακλαδι εκτιμαει και τους φιλους του...οποιος εκτιμαει την οικογενεια του...αγαπαει την ζωη...

Μαθε να εκτιμας την ζωη....ισως ετσι με λιγη τυχη να σε εκτιμησει και αυτη..

Νιωθω σαν ενα αδειο ποτηρι που επιτελους αρχιζω να γεμιζω απο την μαγεια των συναισθηματων μιας γεματης καρδιας...τοσο πολυ που φοβαμαι μην ξεχειλισει...και την χασω..!!

Οταν η αγαπη χτυπαει την πορτα της καρδιας σου εσυ την φιλοξενεις...δεν υπαρχουν πρεπει και μη δεν εχει δυναμη ο εγωισμος.........ειστε μοναχα εσεις οι δυο....σαν ομορφα αστερια σε εναν υπεροχο ουρανο..

Οταν τα ονειρα τελειωνουν...την θεση τους περνει ο ρεαλισμος...ομως η δυναμη της ελπιδας παντα εχει τον τελευταιο λογο...

η ζωη εχει πολυ λιγες αξιες για αυτους που δεν προσπαθουν καθολου να τις ανακαλυψουν...τι κριμα..

καποτε ξεχωριζα τις στιγμες..πλεον ξεχωριζω τους ανθρωπους με τους οποιους μπορω να ζησω αυτες τις στιγμες..

με κουραζουν οι ανθρωποι που στεκονται ατολμοι μπροστα στις επιθυμιες τους...λες και περημενουν καποιος να τους χτυπησει το κουδουνι...

 Γιατι πρεπει αυτος που κανει υπεροχα ονειρα να μην κανει και το επομενο βημα....γιατι πρεπει να περημενει να του πουν οι αλλοι να τολμησει για την πραγματοποιηση τους;....

Γιατι πρεπει το καθε τι να το σκεφτομαστε πριν το κανουμε..που πηγε η μαγεια του αυθορμητισμου;;;....ζηταω τοσα πολλα απο την εποχη μας...το ξερω...

το ψεμα λεγεται τοσο ευκολα...η αληθεια τοσο δυσκολα...ποσο δυσκολο να επιθυμεις παντα την αληθεια σε εναν κοσμο χτισμενο μεσα στο ψεμα.....πραγματικα απορω...

Πεταξτε τις μασκες της ψυχης σας και κοιταξτε βαθια μεσα σας!!!....συγνωμη....το ξερω οτι σας ζηταω κατι τρομερα δυσκολο...ποσοι απο σας το μπορουν κατι τετοιο;...ισως να μην το μπορω ουτε εγω που το προτεινα...

Δεν ξερω μερικες φορες τι ειναι καλυτερο..μια αγνοια που σε κανει να νιωθεις καλα η μια γνωση που σε πηγαινει πισω........

mου αρεσουν οι ανθρωποι που σκεφτονται με ποιοτητα...περισσοτερο ομως αυτοι που την κανουν πραξη την ποιοτητα τους..

Η πενα της σκεψης μου κουραστηκε...πρεπει να την αφησω στο γραφειο των αναμνησεων μου....δεν θελω να μελαγχολησει.....καλυτερα ας επανελθει οταν εκεινη το κρινει απαραιτητο

Ενα χαμογελο μπορει να αποκαλυψει αυτα που τα χειλη πολλες φορες δεν καταφερνουν να πουν......αγαπαω λοιπον ενα λαμπερο χαμογελο μα και χειλη που δισταζουν να εκφρασουν μερικες φορες πολλα απο αυτα που θελουν να πουν...ασκουν με τον τροπο τους μια ξεχωριστη γοητεια..

Οταν μεσα στις σταγονες της βροχης βλεπουμε να καθρεφτιζεται το παρελθον μας...τοτε συνηθως μονο ενας ανθρωπος που γεμιζει την καρδια μας..ειναι ο υπευθυνος...μοιαζει να εχει την μορφη ενος τριανταφυλλου στον κηπο των αδειων πριν απο αυτον σκεψεων μας....πως να πω ευχαριστω...;;..

 Μερικες φορες ενας ανθρωπος μπορει να σε κανει να παιξεις με τα κομματια του παρελθοντος σου και να νιωθεις οτι αρκει ενα τετοιο συναισθημα για να επιστρεψεις αναγεννημενος σε ενα νεο μελλον....

οταν τα δακρια σου αρχιζουν να φαινονται στο προσωπο σου μην ξεχνας οτι ενα δυνατο χαμογελο σου μπορει στην στιγμη να τα διωξει...

Μερικες φορες θελω να πεταξω ψηλα να καταλαβω πως αισθανεται ενας αετος...πως ειναι να εισαι εκει ψηλα και να κοιτας την γη απο οπου και να περνας σαν μια μικρογραφια...μετα ομως ξαφνικα η σκεψη μου με φερνει στην πραγματικοτητα..τελικα συμπαιρενω οτι ειναι πολυ ποιο δυσκολο να καταλαβεις την βαθυτητα της ψυχης ενος ανθρωπου...ειδικα αν τα μονοπατια της εχουν την οψη....της καρδιας του.

Δεν κρατιεμαι απο τα ονειρα, αλλα απο την δυνατη μου προσπαθεια εκπληρωσης τους...με αυτο τον τροπο συγουρα παλι κατι θα εχω μαθει στο τελος..

Δεν εχω μαθει να παραιτουμαι...ισως επειδη ο καμβας τις καρδιας μου αποτελειται απο απειρα χρωματα......

 Οταν ενα δακρι μου κιλησει θα ειναι η αρχη μιας νεας ελπιδας...

Οταν ο πονος μου απλωνει το χερι...εγω εχω μαθει να του γυριζω την πλατη και να χαμογελαω σε μια νεα αυγη..

 Οταν ο πονος κερναει με απογοητευση τις στιγμες μου...τοτε ξερω να χινω το ποτηρι μου...και να γεμιζω με χαρα το ποτο μου...κερδιζοντας αλλη μια μερα...

Δεν εχω ορια στα ονειρα μου...ουτε στις στιγμες μου...πως να βαλεις ορια σε εναν αετο;;; Ανεφικτο!!!

Κατω απο τις σκιες κριβονται αξιες...κανε υπομονη μεχρι να φυγουν..και ισως αποκαλιφτει η αληθεια της ζωης σου..

 Οταν περπατας πανω σε ξυλινη γεφυρα ο φοβος να σπασει και να βρεθεις στο κενο παντα υπαρχει, ειδικα οταν η αποσταση που πρεπει να διανυσεις ειναι μεγαλη, οταν επισης περπατησεις σε μια αλλη μετα απο βροχη ακομα και γερη να ειναι υπαρχει ο φοβος να γλιστρησεις και το αποτελεσμα να ειναι το ιδιο με πριν, αν περπατησεις στην γεφυρα των συναισθηματων μου...τα πραγματα δυσκολευουν ακομα περισσοτερο...γιατι ειναι γεματη αληθειες....και στο τελος της ειναι η καρδια μου....ελαχιστες οι πιθανοτητες λοιπον...να μπεις μεσα της..

μου αρεσει να σπερνω ονειρα και να θεριζω στιγμες.....δεν μπορω να φανταστω κατι ποιο μεγαλειωδες...αυτη την στιγμη...

Αγαπω τις στιγμες που μιλαω με τον εαυτο μου....δεν εχω δεχτει ποιο σκληροτερες κρητικες.............

Αποτελω ενα παζλ σκεψεων......ποσο δυσκολο μου ειναι να ταιριαξω τα κομματια του....ειδικα οταν τα συναισθηματα μου κυριαρχουν την ιδια την ψυχη μου....πως να χτυπησει η καρδια μου την εξωπορτα;...ματαιη η αποκριση...

Μερικες φορες εχω την αισθηση οτι τα ονειρα μου αποτελουν κομματια της καρδιας μου.....η ψυχη μου οργανωνει τις επιθυμιες μου...αλλα η αυθεντικοτητα του χαρακτηρα μου ειναι ο βασιλιας ολοκληρου του ειναι μου...

Πως να συζητας για συναισθηματα....οταν εισαι το ιδιο το συναισθημα.....;....αχ ποσο δυσκολο να εξηγω........ποσο περισσοτερο δυσκολο....να βρισκω λυσεις σε απατηλες στιγμες....με εκφραζει μια ουτοπια...ταξιδιωτη δωσε μου λιγο νερο σε παρακαλω...διψαω..

 Οταν τα συναισθηματα κυριαρχουν σε δυο καρδιες τοτε το πιανο της ζωης μας....γεμιζει με νοτες εναν ουρανο αγγελων μεσα απο το μεγαλειο της ψυχης δυο ερωτευμενων που αποζητουν την λαμψη των αστεριων στο οραμα της ευεξιας και της γαληνης που τους διακατεχει με πληροτητα φεγγαριου...

Οι στιγμες που μοιραζομαστε συναισθηματα ειναι ποιο δημιουργικες απο καποιες αλλες που νομιζουμε οτι εχουν περισσοτερη αξια...καποτε πρεπει να μαθουμε να μοιραζουμε ποιο σωστα.....τις αξιες που μας προσφερουν ποιοτητα στην ζωη μας...ειμαι σε καλο δρομο...ελπιζω...

 Εχω μαθει να ερωτευομαι στιγμες....να παιρνω και να δινω συναισθηματα...να αγκαλιαζω τα τριανταφυλλα των σκεψεων μου....και πλεον...να τα νοσταλγω ολλα αυτα...!!!

Οταν βλεπεις την ζωη σαν ζωγραφια δεν την βαριεσαι ποτε....

οταν δεν βρισκεις παρεα..βγαινεις μονος σου..δεν αραζεις στο σπιτι..

αν τα ονειρα μου ειναι γραμματα..τοτε αργουν πολυ να φτασουν στον παραληπτη τους...

 ποσοι εζησαν την τρελα, ποσοι ειχαν την δυναμη να περασουν αλωβητοι μεσα απο την τρελα, ποσοι αληθεια, διδαξαν την τρελα;;

Υπαρχουν φορες που θελω να πεταξω στο παρελθον για να βρω μερικες απο τις αληθειες που εχασα προχωρωντας στο μελλον...που αφορουσαν προσωπα και καταστασεις..ομως υπαρχει ενα παρον που δεν με αφηνει να το κανω...ισως επειδη πιστευει οτι αξιζω ενα καλυτερο μελλον...

Οταν θαυμαζω κατι ωραιο μπορει να αφησω την σκεψη μου να χαθει για αρκετη ωρα η μερες μεσα σε αυτο...ετσι δινω περισσοτερη αξια σε οτι με γοητευει..ετσι εκτιμω περισσοτερο τις επιλογες μου...και αισθανομαι ποιο ομορφα με τον ιδιο μου τον εαυτο..

Οταν θαυμαζω κατι ωραιο μπορει να αφησω την σκεψη μου να χαθει για αρκετη ωρα η μερες μεσα σε αυτο...ετσι δινω περισσοτερη αξια σε οτι με γοητευει..ετσι εκτιμω περισσοτερο τις επιλογες μου...και αισθανομαι ποιο ομορφα με τον ιδιο μου τον εαυτο..

 Ποσο με κουραζουν οι ανθρωποι που ειναι μονο λογια....μερικες φορες σκεφτομαι μηπως απο τα πολλα μυθιστορηματα που εχουν διαβασει η τις πολλες σειρες που εχουν δει στην τηλεοραση.....εχουν παθει καποιου ειδους μεταλαξη; ισως φταιω εγω τελικα...γιατι ειμαι ανθρωπος της πραξης....και τα βλεπω τα πραγματα τελειως διαφορετικα....

Απορω μερικες φορες με την αδιαφορια των ανθρωπων στις δυσκολιες που αντιμετωπιζουν οι γυρω τους....που συνηθως ειναι μεγαλης ηλικιας η με προβληματα υγειας και τους κοιτανε τοσο αδιαφορα....δεν φταιει η κοινωνια δεν φταινε η σημερινες δυσκολιες..αυτο αφορα απλα ποιοτητα χαρακτηρα...το πως φερομαστε σε ανθρωπους που μας εχουν αναγκη...θα παω ομως Απορω μερικες φορες με την αδιαφορια των ανθρωπων στις δυσκολιες που αντιμετωπιζουν οι γυρω τους....που συνηθως ειναι μεγαλης ηλικιας η με προβληματα υγειας και τους κοιτανε τοσο αδιαφορα....δεν φταιει η κοινωνια δεν φταινε η σημερινες δυσκολιες..αυτο αφορα απλα ποιοτητα χαρακτηρα...το πως φερομαστε σε ανθρωπους που μας εχουν αναγκη...θα παω ομως

Η ζωη δεν ειναι τιποτα αλλο περα απο νοτες.....τι ωραια αισθηση σε αυτον που παιζει τον αυλο της καρδιας μας.

το περιτυληγμα των ονειρων μας ειναι η θετικη σκεψη οτι θα καταφερουμε καποια στιγμη να τα εκπληρωσουμε....χαιρομαι γιατι ειμαι οπτιμιστης........και δεν σκοπευω να αλλαξω..!!!

Μου αρεσουν οι στιγμες που γεμιζουν απο τις πινελιες των φιλων μου....ενας υπεροχος καμβας διασκεδασης και γεματης ομορφιας στα νοηματα των καιρων.

Το καλυτερο πιανο ειναι στην καρδια μας εκει κυριαρχει η αναγνωριση του χαρακτηρα και των πιστευω μας...ποιος τολμα να αγγιξει τα πληκτρα του;;;

Οι στιγμες που στιγματιζονται απο αδυναμιες τις περισσοτερες φορες ειναι ποιο συμαντικες απο αυτες που θεωρουνται ισχυρες...διοτι οι πρωτες αν νικηθουν..εξασφαλιζουν ενα ποιο δυνατο μελλον..

Μερικες φορες αναρωτιεμαι πως υπαρχουν ανθρωποι που διαμαρτυρονται για την κακη τους τυχη επειδη τα ονειρα τους δεν γινονται πραγματικοτητα με το περασμα του χρονου...την λεξη "προσπαθεια" τους την εχει μεταφρασει αραγε κανεις;;;

Οταν στοχευω με μια ελπιδα την επιτευξη μιας μεγαλης μου επιθυμιας.....φροντιζω να εχω γεματη την φαρετρα μου........

Δεν υπαρχουν ονειρα γι αυτους που δεν παλευουν...υπαρχουν οι σταχτες αυτων που αγωνιστηκαν.....τις πατανε διχως να καταλαβαινουν....οι αληθινα χαμενοι....γιατι δεν εμαθαν ποτε τι σημαινει....μαχη..

Μου αρεσει να σκορπαω τις σκεψεις μου σαν τα ζαρια στο πατωμα του πνευματος μου..και μετα να αποφασιζω την επομενη κινηση μου μεσα απο το βλεμα της καρδιας μου..εκεινη ξερει καλυτερα...

‎...για αυτους που μοναχα ονειρευονται..μενουν μονο ονειρα..

τα ονειρα εχουν μεγαλυτερη αξια για αυτους που προσπαθουν και αγωνιζονται στο να τα κανουν πραξη..

Το δυσκολο σταδιο της ζωης ειναι να μαθεις να αγαπας τον εαυτο σου..οταν το πετυχεις...τοτε συγουρα...εσυ θα εισαι ο νικητης των ονειρων σου...

Μου αρεσει να σκεφτομαι και να εμπνεομαι απο τις στιγμες που ζω και απο τις παρουσιες ανθρωπων που χρησιμοποιουν την σκεψη τους για να σπειρουν και να θερισουν ενα καλυτερο παρον και μελλον...συγουρα θα κερδισω, μοναχα ομως μεσα απο τις πραξεις μου...

Οταν καλλιεργω τις σκεψεις μου για τις γυναικες πραγματικα αναρωτιεμαι..αν δεν υπηρχαν ποσο ανιαρη ακαρπη αδρανης και βαρετη θα ηταν η ζωη.....πως να φανταστεις αλλωστε την ομορφια ενος τριανταφυλλου σκεπτομενος μονο το στελεχος του...χωρις τα ανοιχτα κατακοκκινα πεταλα του..ποσο αισθηση θα μας εκανε........;...καπως ετσι σκεφτομαι.

Ειμαι ενας ανθρωπος ο οποιος αντιμετωπιζω την ζωη με την μελωδια της ψυχης μου...μπορει κατι τετοιο να ηττηθει απο καποια ασχημη στιγμη...καποιας αποτυχημενης προσπαθειας; Οχι.......δεν ειμαι αυτος που εχει μαθει να μην προσπαθει..δεν μου ταιριαζει ο χιτωνας της απογοητευσης....και δεν αλλαζω για κανεναν....

Αγαπαω τις στιγμες που εχω απεναντι μου τον εαυτο μου και πινουμε καφε συζητωντας....υπαρχει κατι ποιο ομορφο απο αυτο αληθεια...αναρωτιεμαι...τι θα ελεγε ο μεντορας μου για κατι τετοιο;;;;..

Μερικοι μπορει να πουν οτι εχω μεινει λιγο πισω καποιοι αλλοι απλως δεν θα ασχοληθουν με τις σκεψεις μου.....το μειονεκτημα μου ισως ειναι οτι χρησιμοποιω στο μεγιστο και τα δυο.....

Οταν οι ελπιδες μου γινονται ερμαιο των περιστασεων καποιας θαλασσοταραχης, τοτε το βλεμα μου αντικριζει καποιον ποσειδωνα που μου χαμογελαει ευχαριστημενος παρατηρωντας απο μακρια ολλο αυτο το σκηνικο......ομως εγω δεν το βαζω κατω, ξερω οτι καπου κοντα θα μου απλωσει το χερι μια θεα αφροδιτη και θα με κρατησει ορθιο.....δεν χανω το χαμογελο μου...κατι που γνωριζω καλα δεν προκειται να το ριξω στην αβυσσο ενος μεγαλειωδους πεσιμισμου...εχω μαθει να ειμαι οπτιμιστης και να προχωραω τσακιζοντας τις φουρτουνες του πονου...ειμαι ο νικητης.....

 Εχω μαθει να ξεγελιεμαι απο τις σειρηνες της εποχης μας..ισως επειδη ειμαι αληθινος...δεν με πειραζει...προτιμω την γνησιοτητα του ειναι μου...απο την πολλαπλοτητα του ψευδους...το γνησιο δεν φθειρεται....ουτε φοβαται υποσεινηδητα σαν το ψεμα μην καποια στιγμη το ξεσκεπασουν...

το ψεμα εχει πολλα προσωπεια...του αρεσουν οι μασκες....ετσι εχει μαθει να λειτουργει...το πνευμα μου εχει μοναχα μια αληθεια...την φωτεινη ψυχη μου.

Οταν τα φτερα μου τσακιζονται απο εναν δυνατο ανεμο της κακιας μου μερικες φορες τυχης....δεν απογοητευομαι..ξερω να τα φτιαχνω εγω...ειμαι καλος γλυπτης της ψυχης μου...ετσι προχωραω μπροστα...ψαχνοντας την γνησια αληθεια...και χαμογελω..

Οταν ο καμβας των σκεψεων μου γεμιζει με τα χρωματα της ψυχης σου ...τοτε με τα πινελα του πνευματος μου εστιαζοντας σε σενα μουσα μου..μπορω να δημιουργησω οτι ποιο ομορφο μπορει να μου προσφερει αυτη η ζωη....την παλετα της παρουσιας σου....ειναι πληρης τωρα η καλλιτεχνικη μου διαυγεια...σε ευχαριστω!!!!

Θαυμαζω τους καλλιτεχνες γιατι εχουν για οιστρο τους την παρουσια σου...επισης τα τριανταφυλλα γιατι πηραν το υπεροχο κοκκινο χρωμα τους απο τις αμετρητες σταγονες του παθους σου....μου αρεσουν τα τοπια γιατι μου θυμιζουν εσενα....με γεμιζουν χαμογελα οι στιγμες που επιθυμω να ζησω μαζι σου....αντικριζω ενα μελλον μεσα στο οποιο περπατας ζωγραφιζοντας με την γοητεια σου την ανοιξη και τον ρομαντισμο ολλων των μουσων της εμπνευσης μου....εισαι ο χορος της σκεψης μου....η αμαζονα του δασους της ψυχης μου....ολλα οσα επιθυμω......τα πλαισιωνεις σε ενα μοναχα θελω μου......ολλα εσυ στον δρομο της ζωης μου...φοβαμαι το αγγιγμα σου..ποσο μαλλον το φιλι σου...θα με παρασυρει σαν ωκεανος και θα παγιδευτω στα διχτυα της σαγηνης σου....μετα θα ειμαι ανημπορος....και ερμαιο των ονειρων σου...!!!

ενα υπεροχο αγαλμα που θα θαυμαζεται ..για παντα με το περασμα του χρονου....για να περνουν απο την λαμψη σου ολλο το φως της ψυχης σου....η καρδια μου ειναι στα χερια σου και τραγουδαει παιζοντας αρπα με τις χορδες των συναισθηματων σου.......εγω απλως γινομαι τριανταφυλλα για να περπατησεις....μεσα στα ονειρα του παραδεισου που επιθυμω να μου προσφερεις...φεγγαρι μου...

Εισαι ενας θησαυρος καρδιας...αν σε ανοιξω θα γεμισω απο τα συναισθηματα ανθη που κριβεις μεσα σου.....σε λατρευωω..θεα αφροδιτη μου...................κολλησα μαζι σου.....θα φτιαξω ενα μνημειο για παρτυ σου!!!

πω πω τι να πω τωρα...κοριτσαρε και αμαζονα μου...!!! Εισαι η προσωπικη αδιστακτη δεσποτικη ατιθαση σκληρη ερωτιαρα και παθιαρα τρελα μου!!!

μπουμπουκι μου........ειμαι ενας ταπεινος θαυμαστης της αγγελικης σαγηνης σου....θα με δεχτεις στα φτερα σου....?.....με εχεις παλαβωσει...εισαι ο ερωτας ο αληθινος...θελω επιτελους να σε ζησω...μπορω?........η θα μου αρνηθεις..?

μπουμπουκι μου........ειμαι ενας ταπεινος θαυμαστης της αγγελικης σαγηνης σου....θα με δεχτεις στα φτερα σου....?.....με εχεις παλαβωσει...εισαι ο ερωτας ο αληθινος...θελω επιτελους να σε ζησω...μπορω?........η θα μου αρνηθεις..?

σε εχω τοσο πολυ στο μυαλο μου ολλη μερα καθε μερα καθε στιγμη καθε λεπτο και δευτερολεπτο που αν εξαφανιστεις θα σκασω........θελω να σου μιλησω αμαζονα μου........εισαι το ονειρο μου που θελω να ζησω.......σε αισθανομαι τοσο πολυ μεσα μου.....εισαι το κομματι που μου ελειπε για να φτιαξω ενα παζλ πληρης ευτυχιας εισαι το παν........σε λατρευω θεα αμαζονα μου.............υποκλινομαι στην απαραμηλλη γοητεια σου....αποτελεις την τεχνη του μυαλου μου.....εισαι οι ριζες του ποθου μου....εγω απλως ενα μυρμηγκακι που προσπαθω να ανεβω...στο δεντρο της ψυχης σου...και να παρω μια σταγονα χαρας απο την καρδια σου...για να χαμογελασω και εγω..θα μου την δωσεις????

ειμαι ενας αδειος ουρανος...εσυ εισαι τα αστερια που μου λειπουν...ειμαι ενα ανθος χωρις πεταλα..εσυ εισαι αυτα...ειμαι το τερμα σε εναν δρομο που αποτελεις την πληρη πορεια του...εισαι το μεγαλειο μιας καρδιας που ψαχνει πριγκιπισα...εσενα....εισαι η αμαζονα της τημωριας που θελω να ζησω...να δισκεδασω μεσα απο αυτην...εισαι τα παντα που μου λειπουν...τα θελω λοιπον...με ακους?/??

ειμαι απλα μια λαμψη στην αβυσσο...του παθους σου...ενω εσυ αποτελεις εναν ουρανο με αστερια για την καρδια μου.....γεμισε με φως τον ουρανο των σκεψεων μου και κανε πραγματικοτητα τις επιθυμιες μου..

θελω να σε ζησω...να σε νιωσω....να σε μαθω...να ταραξω το πνευμα σου και να ενσαρκωσω τα θελω σου διαβαζοντας τις επιθυμιες σου μαγνητισμενος απο τα ματια σου..

Οταν πεφτουν κεραυνοι και καινε την ψυχη μου θυμαμαι πως εχω πολλα να ζησω γι αυτο τους επιστρεφω πισω σε αυτους που μου τους εστειλαν.........εχω πολυ δυνατη ψυχη για να υποκιψει σε λιγους κεραυνους....δεν παραιτουμαι απο τις δυσκολιες των καιρων...γιατι ειμαι εγω οι δυσκολιες.....του σημερα......πως να νικηθω;;

καληνυχτα σκεψη μου....ονειρα γλυκα δασος της ψυχης μου...μακαρι τα κλαδια σου να απλωσουν και να με αγγαλιασουν....θελω να κλεισουν τα φτερα σου γυρω μου...αγγελε μου...η μονη μου διαφυγη ειναι τα ονειρα σου...φυλακισε την καρδια μου στα παθη σου...θελω να λιωσω απο τις λαγνες ματιες σου...ταξιδεψε με αμαζονα μου στα μονοπατια των επιθυμιων σου..

Εκει που τα δακρια μοιαζουν με κρυσταλλα.....και οι στιγμες χρωματιζουν την ποιοτητα του σημερα σε ενα χτισμενο δημιουργικο αυριο...τοτε ξερω οτι τα πεταλα ενος τριανταφυλλου αντανακλανε την καρδια ενος αξιοπροσεχτου φλεγομενου θελω μου....καμια ασπιδα ψυχης δεν μπορει να σταματησει το ακοντιο του πνευματος μου...κερδιζω στο τελος..διοτι ειμαι ο ιδρυτης της αρχης..

τι θα γινει με σενα? ε αστερι μου? η σκεψη μου εχει απλωθει σαν παπλωμα πανω σου...στο μυαλο μου κανεις κυκλους σαν τον ηλιο της ανοιξιατικης ζωης μου...μου χαρισες το φεγγαρι γιατι απλως μπορουσες....δωσε μου λιγο τα φτερα σου να πεταξω μηπως φτασω εστω και στο ελαχιστο την μαγεια που σε διακατεχει....ασε με να βυθιστω στο μελι της γοητειας σου...και ας πνιγω στον ωκεανο του παθους σου....θελω να υποκληθω στην ατιθαση σαγηνη σου....δεν περναει μερα που να μην εχεις μαγνητιστει μεσα στο μυαλο μου...ασε με να σε γνωρισω ποια..........και ισως να γονατισω στον ερωτα σου..

γνωριζει κανεις ποτε εναν αγγελο? αν ναι τοτε ισως εχω ελπιδες....αν οχι...θα αρκεστω στα ονειρα μου..και τις επιθυμιες μου...και ας ποναει πολυ ενα τετοιο συναισθημα..

εχεις υποταξει την σκεψη μου στα ποδια σου.........σε σκεφτομαι συνεχεια....δαμασες και το πνευμα μου...τι αλλο θα κανεις....στο ειναι μου???

Πως να μην ανεβω ψηλα στα αστερια του ουρανου οταν για σκαλοπατια εχω τα συναισθηματα της καρδιας μου...πως να μην τραγουδησω πλαι σε αγιους αφου η ψυχη μου ξερει να αγαπαει παντοτε αληθινα...πως να μην περπατησω κοιταζοντας μπροστα αφου ο οπτιμισμος κυριαρχει στα ονειρα μου..πως;

Δεν θελω να ψαξω αναμεσα στους αγγελους...ουτε αναμεσα στους θεους....οτι θελω ειναι κοντα μου...ισως και λιγο ποιο μακρια....δεν ειμαι μπερδεμενος...οχι...δεν ειμαι...η αληθεια μου θα λιγυσει το χρυσαφι της καρδιας σου......ισως ετσι δακρισουν δυο ψυχες...αντικριζοντας ενα πνευμα...

Δεν εχω ονειρα...εχω τα αστερια σου...δεν εχω στιγμες..εχω τις ματιες σου που με κανουν και ριγω....δεν εχω τιποτα...γιατι τα παντα εισαι εσυ.....θελω να σε κερδισω....ποσο να προσπαθησω;........μεχρι να ανθισει η καρδια σου...και να ωριμασουν τα χειλη μου....πιστευω..καλα ειναι για αρχη..

Με γοητευσε ο ερωτας γιατι τον εζησα μεσα απο την αγαπη, με σαγηνευσε το συναισθημα γιατι το μοιραστικα μαζι σου..ειμαι μονος τωρα..για να επιλεξω τα αστερια...μιας νεας καινουργιας ματιας...ελπηζω να σκονταψω...στην αβυσσο του παθους σου...και να γνωρισω το χαρουμενο φιναλε μου..!!!

Η καρδια δεν κραταει τα συναισθηματα..τα μοιραζει ανοιγοντας τα διαπλατα σαν βενταλια αναμεσα σε δυο ανθρωπους που ξερουν να ζουν τα σημαδια του ερωτα και να εκτιμουν στο επακρο ..χωρις φειδω την ευτυχια που κερδισαν απο τα βηματα του καιρου...η υπομονη εφερε στο διαβα τους την αληθινη ζωη....με σχοινια νοηματα που τους εδεσαν σε αυτο το γλεντι...ψυχικης

ηρεμιας...και χαρας..ενος απλου..μα τοσο εντονου χαμογελου στα χειλη τους...που λιγοι εχουν το αναλογο πνευμα..για να το διακρινουν...και να το βαλουν πρωτο στην ποιηση αυτης της επιγειας ζωης...ας τιμησω λοιπον τα λογια μου...και ας πραξω και εγω το ιδιο........εχω μαχη.........αλλα θα κερδισω..τα ροδοπεταλα σου......το νιωθω...

μην πεις κι αλλα θα καταρευσω...η θα εκραγω....η θα λιωσω σαν ζαχαρη.....απο την βροχη του παθους σου..

με τρελενεις οσο δεν φτανω τα ονειρα μου για να σε ονειρευτω.........εισαι ενα παθος χωρις τελειομο ενα αστειρευτο πανθεον της πληροτητας των αισθησεων αλλα συναμα και των παρεσθησεων μου

πως να αποδεχτω την αποσταση της καρδιας μου...πρεπει να καλπασω πλαι απο τις συγκινησεις σου μηπως πετυχω τα θελω και τις επιθυμιες σου..

δεν ξερω τι αλλο να πω...με εχεις κανει παγωτο χωνακι στο στομα σου....

με εχεις τοσο πολυ συνεπαρει που τα λογια μου τα πηρε ο ανεμος στο ακουσμα του ερωτα σου....δυνατο το παθος σου...

εσυ κανεις κουμαντο και κυριαρχεις με αδυσωπυτη λυσα στα παθη μου...πως να μην υπακουσω...?...

εισαι πολυ γλυκα.....τι θα κανω με σενα....θα σε γνωρισω αραγε ποτε..η θα μεινεις ονειρο απατηλο στο γεματο προσδοκια μυαλο μου?

εισαι ενα θαυμα...γιαυτο σε βρηκα? για να με μαθεις οτι πρεπει να πιστευω στα θαυματα?

• ειμαι κλαρακι στον ανεμο του παθους σου.....δεν εχω καμια ελπιδα....κολλησα..τι μου κανες..

1. εχω χαθει στην τρικυμια των επιθυμιων σου......θελω να πνιγω στον ωκεανο των συναισθηματων σου.....μην χαθεις απ την ζωη μου....κρατας το χαμογελο μου...........

λατρευω εσενα γιατι εισαι ο κηπος ολων των συναισθηματων μου....τα περικλειεις στην καρδια σου...εισαι τοσο γοητευτικη μα και ο τροπος που μιλας με σκοτωνει......μοιαζεις με ελιξηριο..χαρας...για μενα

εισαι ενα λουλουδι που δεν περιβαλεται απο σκιες αλλα καλυπτει πληρως τις ηλιαχτιδες του ερωτα μου..και δινει φιναλε στα αστερια της ψυχης μου που αναβοσβηνουν για μια λεξη σου...για ενα σου φιλι που θα γινει το πανθεον της καρδιας μου...σε ευχαριστω..

Οταν οι στιγμες κυριαρχουν πανω στις επιθυμιες μου και οι ελπιδες...μου για ενα υπεροχο ταξιδι στα μονοπατια της ευτυχιας.....σπανε τις αλυσιδες της καταθλιψης μου τοτε πριγκιπας της ανασας μου ειναι ενα χαμογελο απο την αυρα των χειλιων σου....τοτε η ολοκληρωση ειναι το φιναλε....μιας νεας αρχης....για ενα

ποιο μεγαλειωδες καστρο του ξεχωριστου επιγειου παραδεισου μου...εγω ειμαι μοναχα ο νικητης...εσυ τα παντα..που αδυνατω να περιγραψω.....κερδισες...

εχεις κυριευσει τις επιθυμιες και το χαμογελο μου......σε σκεφτομαι και αισθανομαι θεος...

θελω να γνωρισω την ζωη για να γινει αυτο πρεπει να σε γνωρισω......μεχρι τωρα ειμαι απλα οδοιπορος της ζωης..τιποτα αλλο

εγω υπαρχω απλως,,,,εσυ εισαι η θεοποιηση του απολυτου ερωτα με ολλες τις σταγονες του ποθου να σε αλλαζουν σε περισσοτερο θελκτικη επιθυμια για καθε σκεψη του μυαλου μου...

θελω να κερδισω τα αστερια τον ουρανο τις ωραιοτερες στιγμες αυτου του κοσμου....να οδηγηθω στον μοναδικο παραδεισο επι της γης............................

ολλα εσυ............τα υπολοιπα απλα υπαρχουν...εσυ εισαι ο καπετανιος των ποθων μου...εσυ ο στρατηγος της ευτυχιας μου...και η τρελα στο χαμογελο μου

θελω να τρυπωσω στην ψυχη σου....να αγγιξω το σωμα σου...να παιξω με τις χορδες του ερωτα σου...στο πιανο της ζωης σου να δωσω ρεσιταλ στην απολυτη συναυλια του ερωτα των στιγμων τον ποθων και των απολυτων κριφων φαντασιωσεων σου...ξεκλειδωνοντας ολλα σου τα θελω....δεν με νοιαζει τιποτα αλλο...περα απο τις επιθυμιες σου....και ας εχουν αγκαθια....που πρεπει να αντεξω τον πονο τους......στο τελος θα κραταω τα ροδοπεταλα της ευτυχιας σου...

Η ζωη κριβει αληθειες, το θαρρος ειναι το περασμα στα καλυτερα μονοπατια της, για την καλυτερη εκπληρωση των επιθυμιων μας σε δυνδιασμο με το ρισκο το οποιο περνουμε σε μεγαλες δοσεις τις περισσοτερες φορες για την ικανοποιηση αυτων των πυγαιων θελω μας σε βαθος....

Οταν αποφασισουμε να κανουμε τις σκεψεις και τα θελω μας πραξεις τοτε θα εχουμε κατακτησει την ψηλοτερη κορυφη της ψυχικης μας ευτυχιας.......εμενα μην με ρωτατε.....ξερω να χαμογελω στο σημερα στοχευοντας με τα βελη της καρδιας μου την ποιοτητα του αυριο....κι ας μην εχει αστερια αποψε ο ουρανος....κι ας λειπεις απο εδω ονειρο μου........μπορω να

σε ζησω αγγιζοντας τις χορδες της αρπας της μοναδικης σαγηνης του παθους σου...χωρις φιναλε...χωρις αποστασεις....με κλειδωμενη την σκεψη μου....εσυ εχεις τα κλειδια...πως να φυγει η αυρα σου μακρια....οχι ειναι εδω μαζι μου...τραγουδαμε μαζι........η λαμψη του

ουρανου καθρεφτιζει................μια ματια σου.....εισαι τοσο πολλα....ειμαι τοσα λιγα που μπορουν να γινουν απειρα......ποτισε με......θα ανασανω διπλα..απο μια κινηση σου....δοξαζω το σημερα...φορωντας το στεμα του αυριο....αυτος ειμαι!

Δεν υπαρχει τελος στον απεραντο δρομο των ονειρων μας, το διχτυ των επιθυμιων μας παντα θα κυριευει την ψυχη μας...οι νοτες της ευτυχιας θα μας χαριστουν σε μια κουπα σαν ενα γλυκο κρασι..η γευση μας θα γεμισει απο την αισθηση ενος ζωντανου τοπιου...και τα ματια μας θα εκπλαγουν απο ενα μαγικο αυριο...στολισμενο με τα ...αστερια του ουρανου....τελος το ξερω θα ειμαι αναμεσα στους νικητες....το ξερω...

Οταν ερχονται δυσκολες στιγμες τις αντιμετωπιζω γνωριζοντας οτι για καποιους αλλους τα εμποδια ειναι περισσοτερα...ανθρωποι με προβληματα υγειας απο την γεννηση τους η αργοτερα...που ειναι τοσο σοβαρα που τα δικα μου ωχριουν μπροστα τους....ακουγεται σαν αστειο απο καποια κωμωδια το καθε

βραδι σε ολους....οσοι το επιθυμουν αντι να παιζουν παιχνιδια στο ιντερνετ...η οτι αλλο..ακομα και κατι που θεωρουν συμαντικο...ας αφιερωσουν λιγο απο τον χρονο τους για τον κυριο Nick Vujicic...ισως ετσι μαθουν να εκτιμουν καλυτερα την ζωη....καλη συνεχεια...

Δεν υπαρχουν ορια στις ομορφες στιγμες ουτε μεταφραση της ομορφιας της ευτυχιας οταν την ζεις...απλως ακολουθεις τα βηματα της...σπας τα δεσμα του πονου και εμπλουτιζεις την καρδια σου με το φως των αστεριων..και παιρνεις σαν ανταλλαγμα το απειρο των παθιασμενων θελω σου...χωρις να ελπιζεις για κατι περισσοτερο..αλλωστε ζεις τα παντα και αισθανεσαι την λαμψη των

ματιων σου...εντονα....ρωτας ποτε γιατι η αυρα σου θαυμαζει το φεγγαρι?...δεν νομιζω..συνεχησε λοιπον αυθορμητα να ριχνεις ροδοπεταλα στο περασμα μιας αγαπης...χωρις να ξεχνας να την βιωνεις.........

αν ησουν ονειρο θα σουν θαυμα...γιατι αυτο αποτελεις για μενα....ευτυχως εισαι πραγματικοτητα επομενως εισαι για μενα τα παντα...

αν ταξιδευε το μυαλο και κυριολεκτικα...τωρα θα ημουν διπλα σου....δυστηχως πρεπει να αρκεστω μονο στην μεταφορικη πλευρα του νεραιδα μου.....:-(((

δεν μπορω να κοιμηθω.....σαν δεικτης ρολογιου κανεις τικ τακ στην καρδια μου...σε σκεφτομαι...

Παλεψε για ενα καλυτερο αυριο...χωρις να ξεχνας οτι για να γινει αυτο πρεπει πρωτα να χτισεις ενα καλυτερο σημερα...

Αν τα ονειρα ηταν αστερια ........ θα ηταν ολλα δικα σου ......... αν τα αστερια ηταν στιγμες......θα τις ηθελα ολλες μαζι σου......

Τα ονειρα μας προσφερουν ελπιδα, το θαρος αξια, οι στιγμες αναμνησεις, οι επιθυμιες μας αποτελουν τα ροδοπεταλα ενος τριανταφυλλου που περημενουμε να ανοιξουν και να απλωθουν διαπλατα οι στοχοι μας.....ζωγραφιζω μονο με την ψυχη μου τα καλυτερα τοπια...και ας μην εχω πιασει ποτε πινελο στα χερια μου....ο καμβας μου ειναι η απεραντη θεα των θελω μου....εκει τερματιζω...

Με ανησυχει πολυ το γεγονος οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν σκεφτονται λυσεις για την αντιμετωπιση των προβληματων τους...περισσοτερο ομως με ανησυχει η πιθανοτητα να συμπεριλαμβανομαι μεσα σε αυτους...

Δεν μπορω να μην ελπηζω στην πραγματικοτητα μελλοντικων ονειρων που μοιαζουν με φαντασματα ενος αλλου κοσμου επειδη η επιθυμια αλλαγης και εκπληρωσης ενος σκοπου γεματο ελπιδα και ζωη για ενα καλυτερο αυριο με κραταει στο υψος των τυφλων περιστασεων ενος απεραντου οριζοντα...χαρας...το μονο που μενει ειναι να ανοιξω τα ματια μου....και να κερδισω την σαγηνη ενος τρελου περιπατου διπλα στην σκεψη της τα χυτητας ενος αλογου....ειναι ολλα εκει...την σαγηνη ενος τρελου περιπατου διπλα στην σκεψη της τα χυτητας ενος αλογου....ειναι ολλα εκει.

Με κουραζουν οι ανθρωποι οι οποιοι δεν τηρουν τις υποσχεσεις που δινουν...απο την αλλη πλευρα....ειναι τοσο "κοντοι" οταν στεκοντε απεναντι απο ενα βαθυ πνευμα....ο ρηχος ανθρωπος δεν μπορει ουτε να κοιταξει στα ματια ενα ατι.....βυθιζεται στις αδυναμες σκεψεις του και μεσα απο το συνολο ξεγλιστρα....

Η ταχυτητα των ποδιων δεν γνωριζει ορια...απλως βλεπει καποια στιγμη το τερμα και ξερει οτι εκει πρεπει να σταματησει....αληθεια;;; Με τον τερματισμο του πνευματος ομως τι γινεται;; Ξερει τα ορια του......η ξερει μονο πως να τα διαπερναει...;;

v

Με κανουν να γελαω ειρωνικα οι ανθρωποι που περιγραφουν τοσο τελεια αληθειες....που αποφευγουν ομως να κανουν πραξεις......ειναι βαρυ το φορτιο των τοσων προσδοκιων....

Τι να τα κανω τα ονειρα που δεν ζουν σε παλατια;;; Γιατι επομενως να ονειρευομαι;;;

Τα ονειρα μας προσφερουν ελπιδα, το θαρος αξια, οι στιγμες αναμνησεις, οι επιθυμιες μας αποτελουν τα ροδοπεταλα ενος τριανταφυλλου που περημενουμε να ανοιξουν και να απλωθουν διαπλατα οι στοχοι μας.....ζωγραφιζω μονο με την ψυχη μου τα καλυτερα τοπια...και ας μην εχω πιασει ποτε πινελο στα χερια μου....ο καμβας μου ειναι η απεραντη θεα των θελω μου....εκει τερματιζω...

Με ανησυχει πολυ το γεγονος οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν σκεφτονται λυσεις για την αντιμετωπιση των προβληματων τους...περισσοτερο ομως με ανησυχει η πιθανοτητα να συμπεριλαμβανομαι μεσα σε αυτους...

Οταν τα ονειρα διεκδικουν τα θελω και τις επιθυμιες μας τοτε σημαινει οτι το βελος της καρδιας μας δεν πετυχε τον στοχο που θελαμε αλλα εκτοξευτηκε απο την ψυχη μας με σκοπο να ταρακουνησει λιγο την σκεψη μας και να μας κανει να προσγειωθουμε στην πυγη της πραγματικοτητας απαλα στο εδαφος σαν ενα περιστερι......κι ομως...ο αετος της πρωσοπικοτητας μου...τον βλεπω...ειναι ακομα ψηλα...να εκει...

Ω, μα ποσο εγωϊστικη ειναι μια ψυχη....

Μερικες φορες απορω με τις σκεψεις μου...νοιωθω οτι μπλεκομαι μεσα σε αυτες....και δεν βρισκω την ποιο φωτεινη διεξοδο..

Δεν φοβαμαι το αυριο...φοβαμαι ομως ενα αυριο που θα παψω να σκεφτομαι...

Δεν υπαρχουν ονειρα στα συννεφα...μονο στις καρδιες ολλων μας...περημενουν απλως να τα κανουμε πραγματικοτητα...καλο βραδι σε ολλες και σε ολλους...:-)

απλως..............σαγηνευτικοτατο...........για τα ροδοπεταλα της καρδιας μου.........την ωρα που εχει κερδισει το βλεμα της τρελαμενης ψυχης μου...

Μου αρεσουν τα γραπτα που διαβαζοντας τα νοιωθω οτι απελευθερωνουν την πενα της καρδιας μου....η ψυχη εχει μετα σειρα για την εκπληρωση των ποιο τρελων φαντασιωσεων μου....ομως μονο ενα ελευθερο μυαλο μπορει να κανει πραξη τα πυγαια ονειρα μου..

Δεν ξερω τι σημαινει πυγαιος ερωτας...επειδη εχω μαθει να ζω μεσα απο την αγαπη...δεν ξερω τι σημαινει πιστη..επεδη τα φτερα της ψυχης μου δεν μπορουν να τιθασευσουν τα ονειρα μου...οταν δειχνω με την ακρη του δαχτυλου μου ψηλα δεν δειχνω το φεγγαρι ουτε τα αστερια..αλλα τα ονειρα και τις επιθυμιες ενος ρητορα των ποιο αληθινων συναισθηματων..

Με κουραζουν αφορητα οι ανθρωποι που βυθιζονται στα λογια τους αλλα δεν καταφερνουν ποτε να επιπλεουν στην πραξη τους...

Δεν ξερω να μιλαω...δεν εμαθα να μιλαω....τα λογια μου τα τραγουδα η ψυχη μου....η καρδια μου ειναι ο μαεστρος των σκεψεων μου...πως να εκφρασω λοιπον ολλα αυτα με δυο κουβεντες....;

Ο ποθος ειναι το ματι μιας ζωης γεματη ευτυχια............ομως η αληθινη αγαπη η σφραγιδα αυτου...

Δεν ξερω να μοιραζω ονειρα...ζω μεσα απο αυτα...δεν ξερω να προσφερω ελπιδες...τις χτιζω...δεν ξερω την φιλοσοφια της ζωης...ζω στα μονοπατια της...ειμαι απλα εγω..τιποτα περισσοτερο απο ενα ονειρο..τιποτα λιγοτερο απο μια στιγμη..

Το να εισαι αληθινος σε εναν τετοιο βαθμο που ξεπερναει τα ορια της υπερβολης ισως να ειναι κακο....δεν θα αλλαζα με τιποτα ομως αυτο το στοιχειο του χαρακτηρα μου...

Αγαπαω το πνευμα που βρισκεται μακρια απο την καρδια.....καπου αναμεσα δεν πρεπει να χωρεσει και η ψυχη;

Δεν εχω την ικανοτητα να γυαλισω ενα μπρουτζινο αγαλμα..το βλεμα της ψυχης μου βρισκεται ποιο μακρια....

Δεν εχω την ικανοτητα να γυαλισω ενα μπρουτζινο αγαλμα..το βλεμα της ψυχης μου βρισκεται ποιο μακρια....

Μην κανεις ποτε το λαθος να γοητευτεις απο ενα δασος....ψαξε μεσα στο δασος να βρεις ενα μικρο λουλουδι που δεν φαινεται με την πρωτη ματια...μερικες φορες αυτο το οποιο ψαχνουμε και διεκδικουμε αποκτα μεγαλητερη αξια στο περασμα του χρονου για εμας παρα το ετοιμο...η παγιδα στην υπαρξη της εικονας βρισκει την λυτρωση ...στο ξεσπασμα μιας ξαφνικης αστραπης....τα ορια δεν ειναι ποτε

τα ιδια....μονο ο ερωτας ξερει τι παραμενει αστειρευτο στην διψα της ζωης....αποτελει τον δεικτη της πηξιδας της ψυχης που δεν γνωριζει φιναλε.....οσο για μενα....ψαχνω να βρω το σκαλοπατι που σκονταψε ο ανεμος...για να μπορεσω να ταξιδεψω στον ουρανο....φυγε μακρια ταπεινο μου πνευμα......για να ηρεμισει η κουρασμενη μου ματια..σε παρακαλω.....

Οταν δακριζω για ενα ονειρο μου που χαθηκε.....δεν ξεχναω αμεσως μετα να χαμογελαω για αυτο που θα πραγματοποιηθει συντομα...!

Οταν θελω να ηρεμησω......οταν θελω να ξεχαστω μεσα σε ενα διαφορετικο ταξιδι...τοτε μου αρκει που ξερω οτι υπηρχεις...και μου δινεις....ενα χιλιοστο απο το πνευμα σου...γι αυτο και μονο θα σου ειμαι για παντα ευγνωμων...