Μου αρεσει να σκορπαω τις σκεψεις μου σαν τα ζαρια στο πατωμα του πνευματος μου..και μετα να αποφασιζω την επομενη κινηση μου μεσα απο το βλεμα της καρδιας μου..εκεινη ξερει καλυτερα...

‎...για αυτους που μοναχα ονειρευονται..μενουν μονο ονειρα..

τα ονειρα εχουν μεγαλυτερη αξια για αυτους που προσπαθουν και αγωνιζονται στο να τα κανουν πραξη..

Το δυσκολο σταδιο της ζωης ειναι να μαθεις να αγαπας τον εαυτο σου..οταν το πετυχεις...τοτε συγουρα...εσυ θα εισαι ο νικητης των ονειρων σου...

Μου αρεσει να σκεφτομαι και να εμπνεομαι απο τις στιγμες που ζω και απο τις παρουσιες ανθρωπων που χρησιμοποιουν την σκεψη τους για να σπειρουν και να θερισουν ενα καλυτερο παρον και μελλον...συγουρα θα κερδισω, μοναχα ομως μεσα απο τις πραξεις μου...

Οταν καλλιεργω τις σκεψεις μου για τις γυναικες πραγματικα αναρωτιεμαι..αν δεν υπηρχαν ποσο ανιαρη ακαρπη αδρανης και βαρετη θα ηταν η ζωη.....πως να φανταστεις αλλωστε την ομορφια ενος τριανταφυλλου σκεπτομενος μονο το στελεχος του...χωρις τα ανοιχτα κατακοκκινα πεταλα του..ποσο αισθηση θα μας εκανε........;...καπως ετσι σκεφτομαι.

Ειμαι ενας ανθρωπος ο οποιος αντιμετωπιζω την ζωη με την μελωδια της ψυχης μου...μπορει κατι τετοιο να ηττηθει απο καποια ασχημη στιγμη...καποιας αποτυχημενης προσπαθειας; Οχι.......δεν ειμαι αυτος που εχει μαθει να μην προσπαθει..δεν μου ταιριαζει ο χιτωνας της απογοητευσης....και δεν αλλαζω για κανεναν....

Αγαπαω τις στιγμες που εχω απεναντι μου τον εαυτο μου και πινουμε καφε συζητωντας....υπαρχει κατι ποιο ομορφο απο αυτο αληθεια...αναρωτιεμαι...τι θα ελεγε ο μεντορας μου για κατι τετοιο;;;;..

Μερικοι μπορει να πουν οτι εχω μεινει λιγο πισω καποιοι αλλοι απλως δεν θα ασχοληθουν με τις σκεψεις μου.....το μειονεκτημα μου ισως ειναι οτι χρησιμοποιω στο μεγιστο και τα δυο.....

Οταν οι ελπιδες μου γινονται ερμαιο των περιστασεων καποιας θαλασσοταραχης, τοτε το βλεμα μου αντικριζει καποιον ποσειδωνα που μου χαμογελαει ευχαριστημενος παρατηρωντας απο μακρια ολλο αυτο το σκηνικο......ομως εγω δεν το βαζω κατω, ξερω οτι καπου κοντα θα μου απλωσει το χερι μια θεα αφροδιτη και θα με κρατησει ορθιο.....δεν χανω το χαμογελο μου...κατι που γνωριζω καλα δεν προκειται να το ριξω στην αβυσσο ενος μεγαλειωδους πεσιμισμου...εχω μαθει να ειμαι οπτιμιστης και να προχωραω τσακιζοντας τις φουρτουνες του πονου...ειμαι ο νικητης.....

 Εχω μαθει να ξεγελιεμαι απο τις σειρηνες της εποχης μας..ισως επειδη ειμαι αληθινος...δεν με πειραζει...προτιμω την γνησιοτητα του ειναι μου...απο την πολλαπλοτητα του ψευδους...το γνησιο δεν φθειρεται....ουτε φοβαται υποσεινηδητα σαν το ψεμα μην καποια στιγμη το ξεσκεπασουν...

το ψεμα εχει πολλα προσωπεια...του αρεσουν οι μασκες....ετσι εχει μαθει να λειτουργει...το πνευμα μου εχει μοναχα μια αληθεια...την φωτεινη ψυχη μου.

Οταν τα φτερα μου τσακιζονται απο εναν δυνατο ανεμο της κακιας μου μερικες φορες τυχης....δεν απογοητευομαι..ξερω να τα φτιαχνω εγω...ειμαι καλος γλυπτης της ψυχης μου...ετσι προχωραω μπροστα...ψαχνοντας την γνησια αληθεια...και χαμογελω..

Οταν ο καμβας των σκεψεων μου γεμιζει με τα χρωματα της ψυχης σου ...τοτε με τα πινελα του πνευματος μου εστιαζοντας σε σενα μουσα μου..μπορω να δημιουργησω οτι ποιο ομορφο μπορει να μου προσφερει αυτη η ζωη....την παλετα της παρουσιας σου....ειναι πληρης τωρα η καλλιτεχνικη μου διαυγεια...σε ευχαριστω!!!!

Θαυμαζω τους καλλιτεχνες γιατι εχουν για οιστρο τους την παρουσια σου...επισης τα τριανταφυλλα γιατι πηραν το υπεροχο κοκκινο χρωμα τους απο τις αμετρητες σταγονες του παθους σου....μου αρεσουν τα τοπια γιατι μου θυμιζουν εσενα....με γεμιζουν χαμογελα οι στιγμες που επιθυμω να ζησω μαζι σου....αντικριζω ενα μελλον μεσα στο οποιο περπατας ζωγραφιζοντας με την γοητεια σου την ανοιξη και τον ρομαντισμο ολλων των μουσων της εμπνευσης μου....εισαι ο χορος της σκεψης μου....η αμαζονα του δασους της ψυχης μου....ολλα οσα επιθυμω......τα πλαισιωνεις σε ενα μοναχα θελω μου......ολλα εσυ στον δρομο της ζωης μου...φοβαμαι το αγγιγμα σου..ποσο μαλλον το φιλι σου...θα με παρασυρει σαν ωκεανος και θα παγιδευτω στα διχτυα της σαγηνης σου....μετα θα ειμαι ανημπορος....και ερμαιο των ονειρων σου...!!!

ενα υπεροχο αγαλμα που θα θαυμαζεται ..για παντα με το περασμα του χρονου....για να περνουν απο την λαμψη σου ολλο το φως της ψυχης σου....η καρδια μου ειναι στα χερια σου και τραγουδαει παιζοντας αρπα με τις χορδες των συναισθηματων σου.......εγω απλως γινομαι τριανταφυλλα για να περπατησεις....μεσα στα ονειρα του παραδεισου που επιθυμω να μου προσφερεις...φεγγαρι μου...

Εισαι ενας θησαυρος καρδιας...αν σε ανοιξω θα γεμισω απο τα συναισθηματα ανθη που κριβεις μεσα σου.....σε λατρευωω..θεα αφροδιτη μου...................κολλησα μαζι σου.....θα φτιαξω ενα μνημειο για παρτυ σου!!!

πω πω τι να πω τωρα...κοριτσαρε και αμαζονα μου...!!! Εισαι η προσωπικη αδιστακτη δεσποτικη ατιθαση σκληρη ερωτιαρα και παθιαρα τρελα μου!!!

μπουμπουκι μου........ειμαι ενας ταπεινος θαυμαστης της αγγελικης σαγηνης σου....θα με δεχτεις στα φτερα σου....?.....με εχεις παλαβωσει...εισαι ο ερωτας ο αληθινος...θελω επιτελους να σε ζησω...μπορω?........η θα μου αρνηθεις..?

μπουμπουκι μου........ειμαι ενας ταπεινος θαυμαστης της αγγελικης σαγηνης σου....θα με δεχτεις στα φτερα σου....?.....με εχεις παλαβωσει...εισαι ο ερωτας ο αληθινος...θελω επιτελους να σε ζησω...μπορω?........η θα μου αρνηθεις..?

σε εχω τοσο πολυ στο μυαλο μου ολλη μερα καθε μερα καθε στιγμη καθε λεπτο και δευτερολεπτο που αν εξαφανιστεις θα σκασω........θελω να σου μιλησω αμαζονα μου........εισαι το ονειρο μου που θελω να ζησω.......σε αισθανομαι τοσο πολυ μεσα μου.....εισαι το κομματι που μου ελειπε για να φτιαξω ενα παζλ πληρης ευτυχιας εισαι το παν........σε λατρευω θεα αμαζονα μου.............υποκλινομαι στην απαραμηλλη γοητεια σου....αποτελεις την τεχνη του μυαλου μου.....εισαι οι ριζες του ποθου μου....εγω απλως ενα μυρμηγκακι που προσπαθω να ανεβω...στο δεντρο της ψυχης σου...και να παρω μια σταγονα χαρας απο την καρδια σου...για να χαμογελασω και εγω..θα μου την δωσεις????

ειμαι ενας αδειος ουρανος...εσυ εισαι τα αστερια που μου λειπουν...ειμαι ενα ανθος χωρις πεταλα..εσυ εισαι αυτα...ειμαι το τερμα σε εναν δρομο που αποτελεις την πληρη πορεια του...εισαι το μεγαλειο μιας καρδιας που ψαχνει πριγκιπισα...εσενα....εισαι η αμαζονα της τημωριας που θελω να ζησω...να δισκεδασω μεσα απο αυτην...εισαι τα παντα που μου λειπουν...τα θελω λοιπον...με ακους?/??

ειμαι απλα μια λαμψη στην αβυσσο...του παθους σου...ενω εσυ αποτελεις εναν ουρανο με αστερια για την καρδια μου.....γεμισε με φως τον ουρανο των σκεψεων μου και κανε πραγματικοτητα τις επιθυμιες μου..

θελω να σε ζησω...να σε νιωσω....να σε μαθω...να ταραξω το πνευμα σου και να ενσαρκωσω τα θελω σου διαβαζοντας τις επιθυμιες σου μαγνητισμενος απο τα ματια σου..

Οταν πεφτουν κεραυνοι και καινε την ψυχη μου θυμαμαι πως εχω πολλα να ζησω γι αυτο τους επιστρεφω πισω σε αυτους που μου τους εστειλαν.........εχω πολυ δυνατη ψυχη για να υποκιψει σε λιγους κεραυνους....δεν παραιτουμαι απο τις δυσκολιες των καιρων...γιατι ειμαι εγω οι δυσκολιες.....του σημερα......πως να νικηθω;;

καληνυχτα σκεψη μου....ονειρα γλυκα δασος της ψυχης μου...μακαρι τα κλαδια σου να απλωσουν και να με αγγαλιασουν....θελω να κλεισουν τα φτερα σου γυρω μου...αγγελε μου...η μονη μου διαφυγη ειναι τα ονειρα σου...φυλακισε την καρδια μου στα παθη σου...θελω να λιωσω απο τις λαγνες ματιες σου...ταξιδεψε με αμαζονα μου στα μονοπατια των επιθυμιων σου..

Εκει που τα δακρια μοιαζουν με κρυσταλλα.....και οι στιγμες χρωματιζουν την ποιοτητα του σημερα σε ενα χτισμενο δημιουργικο αυριο...τοτε ξερω οτι τα πεταλα ενος τριανταφυλλου αντανακλανε την καρδια ενος αξιοπροσεχτου φλεγομενου θελω μου....καμια ασπιδα ψυχης δεν μπορει να σταματησει το ακοντιο του πνευματος μου...κερδιζω στο τελος..διοτι ειμαι ο ιδρυτης της αρχης..

τι θα γινει με σενα? ε αστερι μου? η σκεψη μου εχει απλωθει σαν παπλωμα πανω σου...στο μυαλο μου κανεις κυκλους σαν τον ηλιο της ανοιξιατικης ζωης μου...μου χαρισες το φεγγαρι γιατι απλως μπορουσες....δωσε μου λιγο τα φτερα σου να πεταξω μηπως φτασω εστω και στο ελαχιστο την μαγεια που σε διακατεχει....ασε με να βυθιστω στο μελι της γοητειας σου...και ας πνιγω στον ωκεανο του παθους σου....θελω να υποκληθω στην ατιθαση σαγηνη σου....δεν περναει μερα που να μην εχεις μαγνητιστει μεσα στο μυαλο μου...ασε με να σε γνωρισω ποια..........και ισως να γονατισω στον ερωτα σου..

γνωριζει κανεις ποτε εναν αγγελο? αν ναι τοτε ισως εχω ελπιδες....αν οχι...θα αρκεστω στα ονειρα μου..και τις επιθυμιες μου...και ας ποναει πολυ ενα τετοιο συναισθημα..

εχεις υποταξει την σκεψη μου στα ποδια σου.........σε σκεφτομαι συνεχεια....δαμασες και το πνευμα μου...τι αλλο θα κανεις....στο ειναι μου???

Πως να μην ανεβω ψηλα στα αστερια του ουρανου οταν για σκαλοπατια εχω τα συναισθηματα της καρδιας μου...πως να μην τραγουδησω πλαι σε αγιους αφου η ψυχη μου ξερει να αγαπαει παντοτε αληθινα...πως να μην περπατησω κοιταζοντας μπροστα αφου ο οπτιμισμος κυριαρχει στα ονειρα μου..πως;

Δεν θελω να ψαξω αναμεσα στους αγγελους...ουτε αναμεσα στους θεους....οτι θελω ειναι κοντα μου...ισως και λιγο ποιο μακρια....δεν ειμαι μπερδεμενος...οχι...δεν ειμαι...η αληθεια μου θα λιγυσει το χρυσαφι της καρδιας σου......ισως ετσι δακρισουν δυο ψυχες...αντικριζοντας ενα πνευμα...

Δεν εχω ονειρα...εχω τα αστερια σου...δεν εχω στιγμες..εχω τις ματιες σου που με κανουν και ριγω....δεν εχω τιποτα...γιατι τα παντα εισαι εσυ.....θελω να σε κερδισω....ποσο να προσπαθησω;........μεχρι να ανθισει η καρδια σου...και να ωριμασουν τα χειλη μου....πιστευω..καλα ειναι για αρχη..

Με γοητευσε ο ερωτας γιατι τον εζησα μεσα απο την αγαπη, με σαγηνευσε το συναισθημα γιατι το μοιραστικα μαζι σου..ειμαι μονος τωρα..για να επιλεξω τα αστερια...μιας νεας καινουργιας ματιας...ελπηζω να σκονταψω...στην αβυσσο του παθους σου...και να γνωρισω το χαρουμενο φιναλε μου..!!!

Η καρδια δεν κραταει τα συναισθηματα..τα μοιραζει ανοιγοντας τα διαπλατα σαν βενταλια αναμεσα σε δυο ανθρωπους που ξερουν να ζουν τα σημαδια του ερωτα και να εκτιμουν στο επακρο ..χωρις φειδω την ευτυχια που κερδισαν απο τα βηματα του καιρου...η υπομονη εφερε στο διαβα τους την αληθινη ζωη....με σχοινια νοηματα που τους εδεσαν σε αυτο το γλεντι...ψυχικης

ηρεμιας...και χαρας..ενος απλου..μα τοσο εντονου χαμογελου στα χειλη τους...που λιγοι εχουν το αναλογο πνευμα..για να το διακρινουν...και να το βαλουν πρωτο στην ποιηση αυτης της επιγειας ζωης...ας τιμησω λοιπον τα λογια μου...και ας πραξω και εγω το ιδιο........εχω μαχη.........αλλα θα κερδισω..τα ροδοπεταλα σου......το νιωθω...

μην πεις κι αλλα θα καταρευσω...η θα εκραγω....η θα λιωσω σαν ζαχαρη.....απο την βροχη του παθους σου..

με τρελενεις οσο δεν φτανω τα ονειρα μου για να σε ονειρευτω.........εισαι ενα παθος χωρις τελειομο ενα αστειρευτο πανθεον της πληροτητας των αισθησεων αλλα συναμα και των παρεσθησεων μου

πως να αποδεχτω την αποσταση της καρδιας μου...πρεπει να καλπασω πλαι απο τις συγκινησεις σου μηπως πετυχω τα θελω και τις επιθυμιες σου..

δεν ξερω τι αλλο να πω...με εχεις κανει παγωτο χωνακι στο στομα σου....

με εχεις τοσο πολυ συνεπαρει που τα λογια μου τα πηρε ο ανεμος στο ακουσμα του ερωτα σου....δυνατο το παθος σου...

εσυ κανεις κουμαντο και κυριαρχεις με αδυσωπυτη λυσα στα παθη μου...πως να μην υπακουσω...?...

εισαι πολυ γλυκα.....τι θα κανω με σενα....θα σε γνωρισω αραγε ποτε..η θα μεινεις ονειρο απατηλο στο γεματο προσδοκια μυαλο μου?

εισαι ενα θαυμα...γιαυτο σε βρηκα? για να με μαθεις οτι πρεπει να πιστευω στα θαυματα?

• ειμαι κλαρακι στον ανεμο του παθους σου.....δεν εχω καμια ελπιδα....κολλησα..τι μου κανες..

1. εχω χαθει στην τρικυμια των επιθυμιων σου......θελω να πνιγω στον ωκεανο των συναισθηματων σου.....μην χαθεις απ την ζωη μου....κρατας το χαμογελο μου...........

λατρευω εσενα γιατι εισαι ο κηπος ολων των συναισθηματων μου....τα περικλειεις στην καρδια σου...εισαι τοσο γοητευτικη μα και ο τροπος που μιλας με σκοτωνει......μοιαζεις με ελιξηριο..χαρας...για μενα

εισαι ενα λουλουδι που δεν περιβαλεται απο σκιες αλλα καλυπτει πληρως τις ηλιαχτιδες του ερωτα μου..και δινει φιναλε στα αστερια της ψυχης μου που αναβοσβηνουν για μια λεξη σου...για ενα σου φιλι που θα γινει το πανθεον της καρδιας μου...σε ευχαριστω..

Οταν οι στιγμες κυριαρχουν πανω στις επιθυμιες μου και οι ελπιδες...μου για ενα υπεροχο ταξιδι στα μονοπατια της ευτυχιας.....σπανε τις αλυσιδες της καταθλιψης μου τοτε πριγκιπας της ανασας μου ειναι ενα χαμογελο απο την αυρα των χειλιων σου....τοτε η ολοκληρωση ειναι το φιναλε....μιας νεας αρχης....για ενα

ποιο μεγαλειωδες καστρο του ξεχωριστου επιγειου παραδεισου μου...εγω ειμαι μοναχα ο νικητης...εσυ τα παντα..που αδυνατω να περιγραψω.....κερδισες...

εχεις κυριευσει τις επιθυμιες και το χαμογελο μου......σε σκεφτομαι και αισθανομαι θεος...

θελω να γνωρισω την ζωη για να γινει αυτο πρεπει να σε γνωρισω......μεχρι τωρα ειμαι απλα οδοιπορος της ζωης..τιποτα αλλο

εγω υπαρχω απλως,,,,εσυ εισαι η θεοποιηση του απολυτου ερωτα με ολλες τις σταγονες του ποθου να σε αλλαζουν σε περισσοτερο θελκτικη επιθυμια για καθε σκεψη του μυαλου μου...

θελω να κερδισω τα αστερια τον ουρανο τις ωραιοτερες στιγμες αυτου του κοσμου....να οδηγηθω στον μοναδικο παραδεισο επι της γης............................

ολλα εσυ............τα υπολοιπα απλα υπαρχουν...εσυ εισαι ο καπετανιος των ποθων μου...εσυ ο στρατηγος της ευτυχιας μου...και η τρελα στο χαμογελο μου

θελω να τρυπωσω στην ψυχη σου....να αγγιξω το σωμα σου...να παιξω με τις χορδες του ερωτα σου...στο πιανο της ζωης σου να δωσω ρεσιταλ στην απολυτη συναυλια του ερωτα των στιγμων τον ποθων και των απολυτων κριφων φαντασιωσεων σου...ξεκλειδωνοντας ολλα σου τα θελω....δεν με νοιαζει τιποτα αλλο...περα απο τις επιθυμιες σου....και ας εχουν αγκαθια....που πρεπει να αντεξω τον πονο τους......στο τελος θα κραταω τα ροδοπεταλα της ευτυχιας σου...

Η ζωη κριβει αληθειες, το θαρρος ειναι το περασμα στα καλυτερα μονοπατια της, για την καλυτερη εκπληρωση των επιθυμιων μας σε δυνδιασμο με το ρισκο το οποιο περνουμε σε μεγαλες δοσεις τις περισσοτερες φορες για την ικανοποιηση αυτων των πυγαιων θελω μας σε βαθος....

Οταν αποφασισουμε να κανουμε τις σκεψεις και τα θελω μας πραξεις τοτε θα εχουμε κατακτησει την ψηλοτερη κορυφη της ψυχικης μας ευτυχιας.......εμενα μην με ρωτατε.....ξερω να χαμογελω στο σημερα στοχευοντας με τα βελη της καρδιας μου την ποιοτητα του αυριο....κι ας μην εχει αστερια αποψε ο ουρανος....κι ας λειπεις απο εδω ονειρο μου........μπορω να

σε ζησω αγγιζοντας τις χορδες της αρπας της μοναδικης σαγηνης του παθους σου...χωρις φιναλε...χωρις αποστασεις....με κλειδωμενη την σκεψη μου....εσυ εχεις τα κλειδια...πως να φυγει η αυρα σου μακρια....οχι ειναι εδω μαζι μου...τραγουδαμε μαζι........η λαμψη του

ουρανου καθρεφτιζει................μια ματια σου.....εισαι τοσο πολλα....ειμαι τοσα λιγα που μπορουν να γινουν απειρα......ποτισε με......θα ανασανω διπλα..απο μια κινηση σου....δοξαζω το σημερα...φορωντας το στεμα του αυριο....αυτος ειμαι!

Δεν υπαρχει τελος στον απεραντο δρομο των ονειρων μας, το διχτυ των επιθυμιων μας παντα θα κυριευει την ψυχη μας...οι νοτες της ευτυχιας θα μας χαριστουν σε μια κουπα σαν ενα γλυκο κρασι..η γευση μας θα γεμισει απο την αισθηση ενος ζωντανου τοπιου...και τα ματια μας θα εκπλαγουν απο ενα μαγικο αυριο...στολισμενο με τα ...αστερια του ουρανου....τελος το ξερω θα ειμαι αναμεσα στους νικητες....το ξερω...

Οταν ερχονται δυσκολες στιγμες τις αντιμετωπιζω γνωριζοντας οτι για καποιους αλλους τα εμποδια ειναι περισσοτερα...ανθρωποι με προβληματα υγειας απο την γεννηση τους η αργοτερα...που ειναι τοσο σοβαρα που τα δικα μου ωχριουν μπροστα τους....ακουγεται σαν αστειο απο καποια κωμωδια το καθε

βραδι σε ολους....οσοι το επιθυμουν αντι να παιζουν παιχνιδια στο ιντερνετ...η οτι αλλο..ακομα και κατι που θεωρουν συμαντικο...ας αφιερωσουν λιγο απο τον χρονο τους για τον κυριο Nick Vujicic...ισως ετσι μαθουν να εκτιμουν καλυτερα την ζωη....καλη συνεχεια...

Δεν υπαρχουν ορια στις ομορφες στιγμες ουτε μεταφραση της ομορφιας της ευτυχιας οταν την ζεις...απλως ακολουθεις τα βηματα της...σπας τα δεσμα του πονου και εμπλουτιζεις την καρδια σου με το φως των αστεριων..και παιρνεις σαν ανταλλαγμα το απειρο των παθιασμενων θελω σου...χωρις να ελπιζεις για κατι περισσοτερο..αλλωστε ζεις τα παντα και αισθανεσαι την λαμψη των

ματιων σου...εντονα....ρωτας ποτε γιατι η αυρα σου θαυμαζει το φεγγαρι?...δεν νομιζω..συνεχησε λοιπον αυθορμητα να ριχνεις ροδοπεταλα στο περασμα μιας αγαπης...χωρις να ξεχνας να την βιωνεις.........

αν ησουν ονειρο θα σουν θαυμα...γιατι αυτο αποτελεις για μενα....ευτυχως εισαι πραγματικοτητα επομενως εισαι για μενα τα παντα...

αν ταξιδευε το μυαλο και κυριολεκτικα...τωρα θα ημουν διπλα σου....δυστηχως πρεπει να αρκεστω μονο στην μεταφορικη πλευρα του νεραιδα μου.....:-(((

δεν μπορω να κοιμηθω.....σαν δεικτης ρολογιου κανεις τικ τακ στην καρδια μου...σε σκεφτομαι...

Παλεψε για ενα καλυτερο αυριο...χωρις να ξεχνας οτι για να γινει αυτο πρεπει πρωτα να χτισεις ενα καλυτερο σημερα...

Αν τα ονειρα ηταν αστερια ........ θα ηταν ολλα δικα σου ......... αν τα αστερια ηταν στιγμες......θα τις ηθελα ολλες μαζι σου......

Τα ονειρα μας προσφερουν ελπιδα, το θαρος αξια, οι στιγμες αναμνησεις, οι επιθυμιες μας αποτελουν τα ροδοπεταλα ενος τριανταφυλλου που περημενουμε να ανοιξουν και να απλωθουν διαπλατα οι στοχοι μας.....ζωγραφιζω μονο με την ψυχη μου τα καλυτερα τοπια...και ας μην εχω πιασει ποτε πινελο στα χερια μου....ο καμβας μου ειναι η απεραντη θεα των θελω μου....εκει τερματιζω...

Με ανησυχει πολυ το γεγονος οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν σκεφτονται λυσεις για την αντιμετωπιση των προβληματων τους...περισσοτερο ομως με ανησυχει η πιθανοτητα να συμπεριλαμβανομαι μεσα σε αυτους...

Δεν μπορω να μην ελπηζω στην πραγματικοτητα μελλοντικων ονειρων που μοιαζουν με φαντασματα ενος αλλου κοσμου επειδη η επιθυμια αλλαγης και εκπληρωσης ενος σκοπου γεματο ελπιδα και ζωη για ενα καλυτερο αυριο με κραταει στο υψος των τυφλων περιστασεων ενος απεραντου οριζοντα...χαρας...το μονο που μενει ειναι να ανοιξω τα ματια μου....και να κερδισω την σαγηνη ενος τρελου περιπατου διπλα στην σκεψη της τα χυτητας ενος αλογου....ειναι ολλα εκει...την σαγηνη ενος τρελου περιπατου διπλα στην σκεψη της τα χυτητας ενος αλογου....ειναι ολλα εκει.

Με κουραζουν οι ανθρωποι οι οποιοι δεν τηρουν τις υποσχεσεις που δινουν...απο την αλλη πλευρα....ειναι τοσο "κοντοι" οταν στεκοντε απεναντι απο ενα βαθυ πνευμα....ο ρηχος ανθρωπος δεν μπορει ουτε να κοιταξει στα ματια ενα ατι.....βυθιζεται στις αδυναμες σκεψεις του και μεσα απο το συνολο ξεγλιστρα....

Η ταχυτητα των ποδιων δεν γνωριζει ορια...απλως βλεπει καποια στιγμη το τερμα και ξερει οτι εκει πρεπει να σταματησει....αληθεια;;; Με τον τερματισμο του πνευματος ομως τι γινεται;; Ξερει τα ορια του......η ξερει μονο πως να τα διαπερναει...;;

v

Με κανουν να γελαω ειρωνικα οι ανθρωποι που περιγραφουν τοσο τελεια αληθειες....που αποφευγουν ομως να κανουν πραξεις......ειναι βαρυ το φορτιο των τοσων προσδοκιων....

Τι να τα κανω τα ονειρα που δεν ζουν σε παλατια;;; Γιατι επομενως να ονειρευομαι;;;

Τα ονειρα μας προσφερουν ελπιδα, το θαρος αξια, οι στιγμες αναμνησεις, οι επιθυμιες μας αποτελουν τα ροδοπεταλα ενος τριανταφυλλου που περημενουμε να ανοιξουν και να απλωθουν διαπλατα οι στοχοι μας.....ζωγραφιζω μονο με την ψυχη μου τα καλυτερα τοπια...και ας μην εχω πιασει ποτε πινελο στα χερια μου....ο καμβας μου ειναι η απεραντη θεα των θελω μου....εκει τερματιζω...

Με ανησυχει πολυ το γεγονος οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν σκεφτονται λυσεις για την αντιμετωπιση των προβληματων τους...περισσοτερο ομως με ανησυχει η πιθανοτητα να συμπεριλαμβανομαι μεσα σε αυτους...