Αποψε οι στιγμες μου φαινονται αιωνες..δεν φτανει το διχτυ του πνευματος μου για να συγκρατησει την λυσσα τους...αποψε χανω...δεν πειραζει..και οι ηττες μερικες φορες εχουν καποιο κερδος...κι ας συνοδευονται απο τον πονο...
δεν φοβαμαι το σκοταδι...ισως επειδη οι σκεψεις μου αρχικα ηταν σποροι που μεγαλωσαν και ανθισαν μεσα σε αυτο....ισως παλι γιατι απλως η καρδια μου ξερει να μετρα τους χτυπους της και να πηγαινει μπροστα...
Μερικες φορες δυσκολα γινομαι κατανοητος...αυτο το προβλημα ειχε και ο λατρεμενος μου φιλοσοφος ο φριντριχ βιλχελμ νιτσε...οχι οτι εγω ειμαι σαν αυτον θα ηταν ιεροσυλια να εννοουσα κατι τετοιο..ομως ενα πραγμα δεν θα αλλαξει ποτε...η καρδια μου θα χτυπαει μεσα απο τον λογο του....αν γυριζα πισω στον χρονο
θα ηθελα ενα γευμα με τον επικουρο...τι ομορφα τοσο λιτο..λιγο ψωμι ελιες τυρι...μα τοση πνευματικη τροφη...που να βρεις ενα τετοιο μεγαλειο σημερα..που;
Ανοιξα την καρδια μου μα ελειπες εσυ...κοιταξα τα ονειρα μου αλλα απειχες...εψαξα στην ψυχη μου αλλα η παρουσια σου ειχε εξαφανιστει....το πνευμα μου γονατισε μπροστα στην απουσια σου...τοτε μονο καταλαβα οτι στο παζλ του ειναι μου...ολλα τα κομματια τα πηρες μαζι σου....
δυστηχως δεν ξερω ουτε μπορω να κρινω ο ιδιος τα ορια του πνευματος μου....αδυνατον να πετυχω κατι τετοιο...τωρα οσο για τα ορια της ψυχης μου....μοιαζουν με τις αχτινες του ηλιου την ημερα και το σκοταδι την νυχτα...φτανουν παντου....ανευ οριων...
τα συναισθηματα μου μερικες φορες γινονται η αλυσιδα που τυλιγεται αργα και βασανιστικα γυρω απο τα βαρη μου λογω των λαθος επιλογων μου...ας ειναι...θα προχωρησω μπροστα..υπομονη..
μερικες φορες εχω την αισθηση οτι η αληθεια μου μοιαζει με μαστιγιο μπροστα στο ψεμα.....οταν ομως το ψεμα ειναι βουνο γυρω μου...τι να σου κανεις ενα μαστιγιο;..
το ψεμα κανει ευκολα την βολτα του γυρω απο μια επιπλαστη αληθεια...μια αληθεια που δεν βασιζεται στο ψεμα μπορει να ριξει τα βελη της στην βαθυτητα των σκεψεων μου;...ισως αν φλερταρε με το πνευμα μου..ποιος ξερει τοτε..
η αισιοδοξια χτιζει παλατια......ομως η πραξη τα εδραιωνει...
οταν τα ονειρα δεν ερχονται σε εμας...παμε εμεις και τα φερνουμε...
Ανεμοστροβιλος στο μυαλο μου τα συναισθηματα μου...το παρελθον με χτυπαει αδυσωπυτα...εχω μαθει να προχωραω μπροστα πλεον...θα νικησω...
Περπαταω διπλα σε ονειρα..τοξευω μερικες στιγμες χαρουμενης αυρας που απλωνεται πανω μου σαν συνεφο...περημενω οι ηλιαχτιδες της καρδιας της να φωτισουν τα δυο μου ματια....ποσος αγωνας χρειαζεται για να γινουν η καλυτερη μου παρεα τα συναισθηματα μιας κοπελας...αληθινης...ΑΛΗΘΙΝΗΣ!!!
Τα λαθη του παρελθοντος φορεσαν μαυρους μανδιες και βρισκονται στο κατοπι μου πρεπει να φορεσω την πανοπλια μου και να παρω το σπαθι μου........εφτασε η ωρα για την μεγαλη πνευματικη μαχη...
Ορια δεν υπαρχουν στα ονειρα μας....μονο οι δειλοι βαζουν ορια στις επιθυμιες τους...ομως πολυ ελαχιστοι οι τολμηροι που τις κανουν πραξη..
Εμπνευση; αληθεια τι θα πει εμπνευση;...δωστε μου παρακαλω ενα κομματι χαρτι και ενα στυλο..και θα σας δειξω αμεσως...τι παει να πει αυτη η λεξη σε ολλο της το μεγαλειο...
Γιατι γραφω;...για να εκφραζω καλυτερα τις σκεψεις μου...γιατι ζω την καθημερινοτητα; για να χτισω πανω της τα ονειρα που προσπαθω να υλοποιησω...
Δεν μπορω να βασανιζω τις σκεψεις μου ουτε να πεθαινω γι αυτες...προτιμω την ηρεμια του πνευματος μου να σκεπαζει τις κενες στιγμες μου...τις δημιουργικες τις χτιζω μονος μου...ας εχω και μια απαιτηση απο το εγω μου...
Η ψυχη ξερει να δεινει μαχες, η καρδια να τις κερδιζει και το πνευμα να ειναι ο οργανωτης και των δυο..
Οταν η βλακεια κραταει το ακοντιο, η εξυπναδα αποχωρει απο το γηπεδο...
Μερικες φορες απορω με τον τροπο που μερικοι ανθρωποι διαχειριζονται την εξυπναδα τους...μοιαζουν με αυτους που ενω διψανε ανοιγουν ενα μπουκαλι γαλα και το δινουν τελικα στον σκυλο τους...
αυτοι που κοιτανε μακρια χανουν πολλα κοντινα πραγματα που εχουν την ιδιοτητα πολλες φορες να τους πανε ακομα μακριτερα...
οταν γκρεμιζονται τα ονειρα μου δεν παραιτουμαι....ανασυγκροτω τις δυναμεις μου...κλεινω το ματι στο χαμογελαστο πνευμα μου..και αρχιζω απο την αρχη..
Τα προσωπεια ειναι πολλα στην εποχη που διανυουμε οι αξιες χαμενες στην αβυσσο των σκεψεων καποιων ρομαντικων...γιατι να ειμαι ενας απο αυτους;;;;;;;!!!!!!
Οταν τα συναισθηματα μας ιππευουν τις σκεψεις μας και οι επιθυμιες παιρνουν την σκυταλη της ζωης μας η καρδια μας ειναι η μεγαλη νικητρια!
Καποτε ονειρευομουν στιγμες..τωρα θελω να ζησω μεσα απο τις πραξεις των ονειρων μου...καποτε ζουσα για το αυριο...τωρα ζω για το καθε λεπτο....η ζωη ειναι ωραια...μονο ομως αν την αγαπησεις και μαθεις μεσα απο συτην τις αναμνησεις και τις εμπειριες σου..ποσο σημαντικο ειναι να την εκτιμας...
Οταν το συναισθημα κυριαρχει στις στιγμες μας..ειναι νικητρια παντοτε η γελαστη καρδια μας...
