Η καρδια δεν κραταει τα συναισθηματα..τα μοιραζει ανοιγοντας τα διαπλατα σαν βενταλια αναμεσα σε δυο ανθρωπους που ξερουν να ζουν τα σημαδια του ερωτα και να εκτιμουν στο επακρο ..χωρις φειδω την ευτυχια που κερδισαν απο τα βηματα του καιρου...η υπομονη εφερε στο διαβα τους την αληθινη ζωη....με σχοινια νοηματα που τους εδεσαν σε αυτο το γλεντι...ψυχικης

ηρεμιας...και χαρας..ενος απλου..μα τοσο εντονου χαμογελου στα χειλη τους...που λιγοι εχουν το αναλογο πνευμα..για να το διακρινουν...και να το βαλουν πρωτο στην ποιηση αυτης της επιγειας ζωης...ας τιμησω λοιπον τα λογια μου...και ας πραξω και εγω το ιδιο........εχω μαχη.........αλλα θα κερδισω..τα ροδοπεταλα σου......το νιωθω...