μου αρεσει να καθομαι ψηλα σε ενα βουνο και αντικρι μου να χαζευω ενα τοπιο ενω βρεχει...λατρευω την βροχη...μεσα στις κρισταλινες ολο λαμψη σταγονες της χαζευω την μορφη σου που πλαισιωνει το τοπιο αυτο και του προσφερει μια υπεροχη ομορφια..την αυρα σου παντου...την ματια σου...μα πανω απο ολλα μια αληθινη καρδια που θελει και το αξιζει να νιωσει και να ζησει....ολλα τα κομματια ενος σαγηνευτικου παζλ διπλα μου....μπορω ομως εγω να συμπληρωσω τα κομματια που εκεινη επιθυμει....η απορια αυτη θα ζαληζει τις σκεψεις μου...σαν την μοναδικη γλυκα ενος κρασιου που το μονο που θελει ειναι να με μεθυσει...και ισως οχι το κατι παραπανω που θελω εγω....;;