Τι να πω για τα συναισθηματα που με κατακλιζουν;; Μοιαζουν με σταγονες βροχης που στολιζουν το καταπρασινο δασος του πνευματος μου......οι καταρακτες της αταραχης ψυχης μου...δειχνουν μοναχα εσενα.....τι να πω για τα τριανταφυλλα της καρδιας μου που για να ανοιξουν τα μπουμπουκια τους περημενουν ενα μονο νευμα σου.....πως να κοιταξω το μεγαλυτερο θαυμα του κοσμου...αφου ωχρια μπροστα σε ενα σου χαμογελο.....δισταζω να απλωσω το χερι μου...δεν θα σε φτασω...πως να τοξεψω τα χειλη σου....τα χω τοσο συχνα κοντα μου....κι ομως η αποσταση μοιαζει με αβυσσο......η παρουσια σου αλυλενδετη με τηνψυχικη ηρεμια μου........ομως εσυ........υποφερεις ζαλισμενη απο τις στιγμες που νομιζεις οτι δεν θα εχεις...τι παραξενο.........τι βασανιστικη ζαλη...για μενα...για σενα.....ισως δεν μαθω ποτε.......