Τετάρτη

Οταν στην καρδια μου πεφτουν βροχη τα αστερια των συναισθηματικων διαδοχικων κρικων πυγεων στιγμων μαζι σου, οταν τραγουδας παιρνοντας τις νοτες απο τις χαρουμενες εκφρασεις του προσωπου μου, οταν σε αντικριζω και με αυτον τον τροπο κεντας με τα ματια σου τις αναμνησεις του παθιασμενου ερωτα μας...τοτε ναι...ξερω οτι μπορω να ειμαι ησυχος και γεματος..οπως ενας καπετανιος που ειδε επιτελους στερια....το μονο που θελω ειναι να χαιδεψω τα υπεροχα φτερα σου...και να υποκλιθω στην αγγελικη παρουσια σου...μπορω;;;